آیا بداهه را می توان آموخت؟

اولین برخوردم با موسیقی بداهه را به خوبی به یاد دارم. در آن زمان، من در کارگاه های موسیقی کاملاً محبوبی که مارک رادولی کلاس گیتار را رهبری می کرد، اولین کارگاه بودم. چند روزی مسائل هارمونی و ترازو را توضیح می داد که بعداً در جلسات جم و در کنسرت پایانی از آن استفاده می کردیم. به سرعت مشخص شد که من ضعیف ترین در گروه هستم - من مطلقاً هیچ چیز نمی دانستم و اصطلاحات تخصصی فقط به من عقده های اضافی می داد. اما باید کنار می آمدی

چرا در این مورد می نویسم؟ خوب، من متقاعد شده ام که بسیاری از افراد، شاید شما نیز، با فاصله قابل توجهی به این موضوع می پردازند. این شک و تردید ناشی از این باور نسبتاً رایج است که هنر بداهه نوازی مختص درصد کمی از نوازندگان برجسته است که در یک هفته عجیب و غریب از یک سال کبیسه زیر یک ستاره خوش شانس متولد می شوند. در ضمن، پیشنهاد می‌کنم برای لحظه‌ای باورهای خود را «خاموش» یا «خاموش کنید» و کاملا تازه به موضوع نزدیک شوید. بیایید با اصول اولیه شروع کنیم…

بداهه سازی را نمی توان آموخت

پس از چنین مقدمه ای، چنین تیتری !؟ بله من هم تعجب کردم. با این وجود، بسیار مهم است که از همان ابتدا نکات خاصی را روشن کنیم. به نظر من موسیقی نوعی پل ارتباطی بین دنیای مادی و دنیای متافیزیکی است. از یک سو می‌توانیم به‌طور عقلانی و منطقی همه پدیده‌های رخ‌داده را توصیف کنیم و آن‌ها را با الفاظ زیبا و دشوار بپوشانیم، از سوی دیگر، بسیاری از چیزها راز باقی می‌مانند که احتمالا برای همیشه بی‌پاسخ خواهند ماند.

شما نمی توانید بداهه را یاد بگیرید، همانطور که نمی توانید مثلاً شعرهای زیبا بنویسید. بله – اصولی بر اساس تحلیل آثار استادان بزرگ وجود دارد، اما پیروی کورکورانه از آنها تضمین کننده خلق یک شاهکار نیست. به همین دلیل است که هر دکتر فیلولوژی لهستانی در عین حال خالقی مانند آدام میکیویچ نخواهد بود. نقش بداهه نواز معاصر این است که ریشه های زبان موسیقایی را که می خواهد از آن استفاده کند را عمیق بشناسد و سپس آن را از فیلتر فردیت و عاطفه خود عبور دهد. در کار اول، من در یک لحظه به شما کمک خواهم کرد، در حالی که دومی رسالت زندگی هر موسیقیدان است. همانطور که چارلی پارکر گفت، قوانین را یاد بگیرید، آنها را بشکنید و در نهایت آنها را فراموش کنید.

یک مسافر شوید

بداهه گویی کمی شبیه یک سفر بیهوده و خودجوش است. مهم نیست کجا می روید، ارزش این را دارد که یک نقشه با خود داشته باشید. اینگونه می توانید با قوانین بداهه رفتار کنید. با تشکر از آنها، شما قادر خواهید بود گروهی از صداهای "درست" را برای یک آکورد یا پیشرفت آکورد (سکانس) مشخص کنید. چنین دانشی به شما این امکان را می دهد که نه تنها در مسیر درست بمانید، بلکه در صورت پرواز بیش از حد به آن نیز بازگردید. علاوه بر این، با کمک یک نقشه خوب و دقیق، می توانید به راحتی چندین نوع سفر را برنامه ریزی کنید که وقتی به صدا تبدیل شود، ایده های بیشتری برای بداهه گویی ایجاد می شود.

هر سفر، حتی طولانی ترین آن، با اولین قدم شروع می شود. چگونه آن را قرار دهیم؟

فقط امتحان کن

من می دانم که گاهی اوقات به راحتی در دام کمال گرایی بیش از حد گرفتار می شود، بنابراین به یاد داشته باشید که هدف از این تمرین این نیست که به دنیا ثابت کنیم که یک جیمی پیج جدید متولد شده است. بلکه سعی کنید با توجه به احساسات و عواطف خود آنچه را که در حال وقوع است تجربه کنید. برای من، این اولین بار کاملاً جادویی بود. از دستش نده!

قبلاً در مورد نقشه نوشتم، امروز یکی از ما را دریافت خواهید کرد. "مسیرهای" مناسبی را برای پایه تعیین می کند که در زیر خواهید دید. تنها کار شما آزمایش کردن است. چگونه؟

نقشه را بررسی کنید. امروز ما از هیچ نام یا اصطلاح تخصصی استفاده نخواهیم کرد. فقط اعتماد کنید - اینها صداهای خوبی هستند. ابتدا آنها را به بالا و سپس پایین پخش کنید. مراقب ریتم و طول صداها باشید. این کار را تا زمانی که نمودار زیر را به یاد آورید ادامه دهید.

هدف من تشویق شما به کشف دنیای شگفت انگیز بداهه نوازی گیتار بود. برخلاف تصور رایج، این مهارت فقط مختص نخبگان نیست و اکثریت قریب به اتفاق ما می‌توانیم از تمرین آن لذت و لذت ببریم. اگر پس از خواندن این مقاله تصمیم گرفتید آن را امتحان کنید، حتماً در نظرات بنویسید که چگونه این کار را انجام دادید و مهمتر از همه - چگونه آن را دوست داشتید. موفق باشید!

نظرات