دروغ در مورد حرفه موسیقی

گاهی اوقات به لحظاتی فکر می کنم که در نوجوانی آرزوی حرفه ای به عنوان یک نوازنده را داشتم. اگرچه در آن زمان نمی دانستم چگونه این کار را انجام دهم، اما با تمام وجودم به موفقیت اقداماتم ایمان داشتم. قبلاً در آن مرحله، باورهای زیادی در مورد اینکه زندگی یک نوازنده تمام وقت چگونه است، داشتم. آیا معلوم شده که واقعی هستند؟

من کاری را که دوست دارم انجام خواهم داد

چیزهای کمی به اندازه موسیقی در زندگی به من شادی می بخشد. چیز کمی وجود دارد که من به همان اندازه از آن متنفرم.

قبل از اینکه فکر کنید احتمالاً باید یک درمان روانپزشکی مناسب را شروع کنم، اجازه دهید طرح را باز کنم. وقتی ماجراجویی خود را با ساز شروع می‌کنید، معمولاً تنها انتظارات در مورد سطح عملکرد شماست. شما روی چیزی تمرکز می کنید که شما را برمی انگیزد و چه چیزی را بیشتر دوست دارید. با گذشت زمان، شروع به کار با افراد دیگر می کنید و هر چه افراد بهتر، انتظار بیشتری از شما دارند. این برای توسعه بسیار خوب است، اما شما به راحتی می توانید در موقعیتی قرار بگیرید که زمان کافی برای دنبال کردن دیدگاه های خود را ندارید. این اتفاق می افتد که برای بسیاری از روزهای من به سادگی نمی خواهم به گیتار دست پیدا کنم و وقتی خودم را مجبور می کنم هیچ چیز سازنده ای از آن بیرون نمی آید. مشکل این است که برخی از ضرب الاجل ها در برنامه قابل تغییر نیستند، بنابراین من می نشینم سر کار و تا زمانی که کارم تمام نشده است، بلند نمی شوم. من عمیقاً عاشق موسیقی هستم، اما صادقانه بگویم در حال حاضر از آن متنفرم.

اشتیاق اغلب با درد متولد می شود، اما درست مانند عشق واقعی، بدون توجه به شرایط با شماست. هیچ اشکالی ندارد که هر روز با همان میزان تعهد بازی نکنید. دنیا یکنواختی را دوست ندارد. 

من یک روز کار نخواهم کرد

هر کسی که تا به حال به هر شکلی از خودسازی علاقه داشته است، یک بار این جمله را شنیده است. "با انجام کاری که دوست داری، یک روز هم کار نخواهی کرد." اعتراف می کنم، خودم گرفتار آن شدم. اما حقیقت این است که حرفه یک نوازنده تنها لحظات پر از الهام و شادی نیست. گاهی اوقات برنامه‌ای را اجرا می‌کنید که واقعاً شما را روشن نمی‌کند (یا متوقف می‌شود زیرا شما آن را برای 173 بار پخش می‌کنید). گاهی اوقات چندین ساعت را در اتوبوس می گذرانید تا متوجه شوید که برگزار کننده "وقت ندارد" برای سازماندهی تبلیغات توافق شده و یک نفر به کنسرت آمد. این اتفاق می افتد که شما چندین ساعت کار می کنید تا برای جایگزینی آماده شوید که در نهایت نتیجه نمی دهد. من حتی به بازاریابی، جذب سرمایه و جنبه های مختلف خود تبلیغی اشاره نمی کنم.

اگرچه من به معنای واقعی کلمه همه جنبه های موسیقیدان بودن را دوست دارم، اما همه به یک اندازه مشتاق نیستند. من عاشق کاری هستم که انجام می دهم، اما برای نتایج خاص تلاش می کنم.

وقتی شروع به انتظارات دقیق از سطح هنری و بازاری خود می کنید، وارد مسیر حرفه ای می شوید. از این به بعد، کاری را انجام خواهید داد که برای آینده شغلی خود مناسب‌تر است، که لزوماً در حال حاضر آسان‌ترین کار برای شما نیست. این یک شغل است و بهتر است به آن عادت کنید. 

من سرنوشت اشتیاق و پول خواهد آمد

من فروشنده بدی هستم، صحبت در مورد مسائل مالی برایم سخت است. معمولاً ترجیح می‌دهم روی چیزی که واقعاً به آن اهمیت می‌دهم تمرکز کنم - موسیقی. واقعیت این است که در نهایت هرکس به فکر منافع خود است. هیچ کنسرتی وجود ندارد - بدون پول. بدون مواد - بدون کنسرت. هیچ تمرینی وجود ندارد، هیچ ماده ای و غیره وجود ندارد. آنها برای صحبت کردن، بازی کردن، خلق کردن، اما لزوماً تجارت نیستند، و چه بخواهیم و چه نخواهیم، ​​ما در صنعت خدمات کار می کنیم و مهارت های خود را در ازای پول به دیگران ارائه می دهیم و این مستلزم درک اصول اساسی تجارت است. البته، استثنائاتی وجود دارد - نابغه های بسیار با استعدادی که زیر بال یک مدیر خوب قرار می گیرند. با این حال، من فکر می کنم که این درصد ناچیزی از نوازندگان واقعی است.

منتظر هدیه ای از سوی سرنوشت نباش، خودت به آن دست پیدا کن.

شما فقط به بالای صفحه بروید

قبل از اینکه به اولین موفقیت های جدی خود در موسیقی دست پیدا کنم، معتقد بودم که وقتی به اوج برسم، فقط در آنجا خواهم ماند. متاسفانه بارها زمین خوردم و هر چه بالاتر هدف گرفتم بیشتر درد گرفت. اما با گذشت زمان به آن عادت کردم و فهمیدم که دقیقاً همینطور است. یک روز بیشتر از توان شما برجستگی دارید، روزی دیگر به دنبال مشاغل عجیب و غریب برای پرداخت صورت حساب می گردید. آیا باید کمتر هدف بگیرم؟ شاید، اما من حتی آن را در نظر نمی‌گیرم. استانداردها در طول زمان تغییر می کنند و آنچه زمانی یک هدف رویایی بود اکنون نقطه شروع است.

اراده تنها چیزی است که شما نیاز دارید. فقط کارتو انجام بده

من بهترین در جهان خواهم بود

من در برکلی بورسیه تحصیلی می‌گیرم، دکترای جاز می‌گیرم، بیش از صد آهنگ ضبط می‌کنم، محبوب‌ترین نوازنده دنیا خواهم بود و گیتاریست‌های تمام عرض جغرافیایی تکنوازی‌های من را خواهند آموخت. امروز فکر می کنم بسیاری از افراد با چنین تصوری از آینده خود شروع می کنند و این چشم انداز است که منشاء اولین انگیزه برای ورزش شدید است. احتمالاً این یک موضوع فردی است، اما اولویت های زندگی با افزایش سن تغییر می کند. موضوع به هیچ وجه از دست دادن ایمان نیست، بلکه تغییر اولویت های زندگی است. رقابت با دیگران فقط تا حدی جواب می دهد و به مرور زمان بیشتر از اینکه کمک کند محدود می کند. بیشتر که کل طرح فقط در سر شما اتفاق می افتد.

تو بهترین دنیا هستی، درست مثل هر آدم دیگری. فقط آن را باور کنید و روی آنچه در دراز مدت برای شما مهم است تمرکز کنید. روی معیارهای خارجی ارزش قائل نشوید (من خیلی خوب هستم چون نمایش های X را بازی کردم)، بلکه بر اساس میزان دلی که برای اجرای برنامه بعدی می گذارید. اینجا و اکنون حساب می شود.

اگرچه گاهی اوقات من احتمالاً شبیه یک شکاک نژادپرستانه به نظر می‌رسم، بازیکنان جوان مشتاق را دلسرد می‌کنم، حتی در کمترین حد، هدف من نیست. موسیقی هر روز من را شگفت زده می کند، چه مثبت و چه منفی. با این حال، این روش زندگی من است و من معتقدم که همینطور خواهد ماند. صرف نظر از اینکه تصمیم دارید این مسیر را نیز دنبال کنید یا راهی کاملاً متفاوت برای دنبال کردن آرزوهای موسیقی خود پیدا خواهید کرد، برای شما آرزوی شادی و تحقق دارم.