سولفژ و هارمونی: چرا آنها را مطالعه کنیم؟

از این مقاله خواهید آموخت که چرا برخی از هنرجویان موسیقی سلفژ و هارمونی را دوست ندارند، چرا اینقدر مهم است که این آموزه ها را دوست داشته باشیم و به طور منظم آنها را تمرین کنیم، و کسانی که عاقلانه با حوصله و فروتنی به مطالعه این رشته ها می پردازند چه نتایجی به دست می آورند. .

بسیاری از نوازندگان اعتراف می‌کنند که در طول سال‌های تحصیل، رشته‌های نظری را دوست نداشتند و صرفاً آن‌ها را موضوعات اضافی و غیر ضروری در برنامه می‌دانستند. به عنوان یک قاعده، در یک مدرسه موسیقی، سلفژ چنین تاجی را به خود می گیرد: به دلیل شدت دوره سلفژی مدرسه، دانش آموزان مدرسه موسیقی کودکان (به ویژه فراریان) اغلب در این موضوع وقت ندارند.

در مدرسه، وضعیت در حال تغییر است: سولفژ در اینجا به شکل "تبدیل شده" ظاهر می شود و مورد علاقه اکثر دانش آموزان است، و تمام خشم قبلی بر هماهنگی می افتد - موضوعی که برای کسانی که در سال اول نتوانستند با تئوری ابتدایی کنار بیایند قابل درک نیست. البته نمی توان گفت که چنین آماری دقیق است و نگرش اکثر هنرجویان را نسبت به یادگیری مشخص می کند، اما یک چیز را می توان به یقین گفت: وضعیت کم بها دادن به رشته های نظری موسیقی بسیار رایج است.

چرا این اتفاق می افتد؟ دلیل اصلی تنبلی معمولی، یا به بیان شایسته تر، شدت کار است. دوره های تئوری و هارمونی موسیقی ابتدایی بر اساس یک برنامه بسیار غنی ساخته شده است که باید در ساعات بسیار کمی تسلط یابد. این منجر به ماهیت فشرده آموزش و بار سنگین هر درس می شود. هیچ یک از موضوعات را نمی توان بدون شرح و تفصیل رها کرد، در غیر این صورت شما همه آنچه را که در ادامه می آید متوجه نخواهید شد، که مطمئناً برای کسانی که به خود اجازه می دهند کلاس را رها کنند یا تکالیف خود را انجام ندهند، اتفاق می افتد.

انباشته شدن شکاف در دانش و به تعویق افتادن مداوم حل مسائل مبرم تا بعداً منجر به سردرگمی کامل می شود که فقط ناامیدترین دانش آموز قادر به حل آن خواهد بود (و در نتیجه چیزهای زیادی به دست خواهد آورد). بنابراین، تنبلی به دلیل گنجاندن اصول بازدارنده، منجر به مسدود شدن رشد حرفه‌ای یک دانش‌آموز یا دانشجو می‌شود، به عنوان مثال، از این نوع: "چرا آنچه را که واضح نیست تجزیه و تحلیل کنیم - بهتر است آن را رد کنیم" یا "هارمونی کاملاً مزخرف است و هیچکس جز نظریه پردازان اسرافگر به آن نیاز ندارد.» "

در این میان، مطالعه تئوری موسیقی در اشکال مختلف آن نقش بسزایی در رشد یک موسیقیدان دارد. بنابراین، کلاس های سلفژ با هدف توسعه و آموزش مهم ترین ساز حرفه ای یک نوازنده - گوش او برای موسیقی است. دو جزء اصلی سلفژ - آواز خواندن از روی نت و تشخیص با گوش - به تسلط بر دو مهارت اصلی کمک می کند:

- نت ها را ببینید و بفهمید که چه نوع موسیقی در آنها نوشته شده است.

- موسیقی را بشنوید و بدانید که چگونه آن را در نت یادداشت کنید.

نظریه ابتدایی را می توان ABC موسیقی و هارمونی فیزیک آن نامید. اگر دانش نظری به ما اجازه می دهد تا ذرات سازنده موسیقی را شناسایی و تجزیه و تحلیل کنیم، آنگاه هارمونی اصول پیوند همه این ذرات را آشکار می کند، به ما می گوید که موسیقی چگونه از درون ساخته شده است، چگونه در مکان و زمان سازماندهی شده است.

چندین بیوگرافی آهنگسازان گذشته را بررسی کنید، قطعاً در آنجا ارجاعاتی به افرادی خواهید یافت که به آنها بیس عمومی (هرمونی) و کنترپوان (چند صدایی) آموزش داده اند. در امر تربیت آهنگساز، این آموزش ها از همه مهمتر و ضروری تلقی می شد. اکنون این دانش پایه محکمی به نوازنده در کار روزانه خود می دهد: او دقیقاً می داند که چگونه آکورد آهنگ ها را انتخاب کند ، چگونه هر ملودی را هماهنگ کند ، چگونه افکار موسیقی خود را فرموله کند ، چگونه یک نت نادرست ننوازد یا نخواند ، چگونه یک متن موسیقی را خیلی سریع یاد بگیرید و غیره.

اکنون می دانید که اگر تصمیم دارید یک موسیقیدان واقعی شوید، چرا مطالعه هارمونی و سلفژ با فداکاری کامل بسیار مهم است. باید اضافه کرد که یادگیری سلفژ و هارمونی دلپذیر، هیجان انگیز و جالب است.

اگر مقاله را دوست داشتید، روی دکمه "پسندیدن" کلیک کنید و آن را به صفحه تماس یا فیس بوک خود ارسال کنید تا دوستان شما نیز آن را بخوانند. شما می توانید نظرات و انتقادات خود را در مورد این مقاله در نظرات بیان کنید.