روندهای موسیقی مدرن (از دیدگاه شنونده)

این یک چالش است: نوشتن مختصر، جالب و واضح در مورد آنچه در موسیقی مدرن اتفاق می افتد. بله، طوری بنویسید که یک خواننده متفکر چیزی را برای خودش بردارد و دیگری حداقل تا آخر بخواند.

در غیر این صورت غیر ممکن است، امروز در موسیقی چه خبر است؟ و چی؟ - دیگری خواهد پرسید. آهنگسازان - آهنگسازی، اجراکنندگان - پخش، شنوندگان - گوش دادن، دانش آموزان - ... - و همه چیز خوب است!

موسیقی آنقدر زیاد است که نمی توانی همه اش را گوش کنی. درست است: هر جا که بروید، چیزی در گوش شما خواهد خزید. بنابراین، بسیاری "به خود آمده اند" و به آنچه او شخصاً نیاز دارد گوش می دهند.

اتحاد یا نفاق؟

اما موسیقی یک ویژگی دارد: می تواند متحد شود و توده های عظیمی از مردم را وادار کند که احساسات مشابه و بسیار قوی را تجربه کنند. علاوه بر این، این امر در مورد آهنگ ها، راهپیمایی ها، رقص ها و همچنین سمفونی ها و اپراها صدق می کند.

فقط ارزش یادآوری آهنگ "روز پیروزی" و "سمفونی لنینگراد" شوستاکوویچ را دارد و این سوال را مطرح می کند: چه نوع موسیقی امروزی می تواند متحد و متحد شود؟

: یکی که می توانید پاهای خود را به آن بکوبید، دستان خود را کف بزنید، بپرید و تا زمانی که زمین بخورید لذت ببرید. موسیقی احساسات و تجربیات قوی امروزه نقشی فرعی دارد.

درباره صومعه دیگران…

یکی دیگر از ویژگی های موسیقایی، در نتیجه این واقعیت است که امروزه موسیقی بسیار زیاد است. گروه‌های اجتماعی مختلف جامعه ترجیح می‌دهند به موسیقی «خود» گوش دهند: موسیقی نوجوانان، جوانان، طرفداران «پاپ»، جاز، عاشقان موسیقی روشن‌فکر، موسیقی مادران 40 ساله، پدران سخت‌گیر و غیره وجود دارد.

در واقع، این طبیعی است. یک دانشمند جدی، آکادمیک موسیقی بوریس آسافیف (اتحادیه جماهیر شوروی) با این روح صحبت کرد که موسیقی عموماً منعکس کننده احساسات، خلق و خوی و سبک زندگی حاکم در جامعه است. خوب، از آنجایی که حالات بسیاری وجود دارد، هم در یک کشور واحد (مثلاً روسیه) و هم در فضای موسیقی جهانی، چیزی که نامیده می شود -

نه، این دعوت به نوعی محدودیت نیست، اما حداقل کمی روشنگری لازم است؟! برای درک اینکه نویسندگان این یا آن موسیقی چه احساساتی را به شنونده پیشنهاد می دهند تا تجربه کنند، در غیر این صورت "شما می توانید شکم خود را خراب کنید!"

و در اینجا نوعی وحدت و انسجام وجود دارد که هر عاشق موسیقی پرچم و سلیقه موسیقی خود را دارد. اینها از کجا آمده اند، سؤال دیگری است.

و حالا در مورد اندام بشکه ای…

یا بهتر بگوییم، نه در مورد ارگ بشکه ای، بلکه در مورد منابع صدا یا در مورد جایی که موسیقی از کجا "تولید می شود". امروزه منابع مختلفی وجود دارد که صداهای موسیقی از آنها بیرون می ریزد.

باز هم هیچ ملامتی نیست، روزی روزگاری، خیلی وقت پیش یوهان سباستین باخ پیاده رفت تا به یک ارگ نواز دیگر گوش دهد. امروز اینطور نیست: یک دکمه را فشار دادم و لطفاً یک ارگ، یک ارکستر، یک گیتار الکتریک، یک ساکسیفون دارید،

عالی! و دکمه نزدیک است: حتی یک کامپیوتر، حتی یک دستگاه پخش سی دی، حتی یک رادیو، حتی یک تلویزیون، حتی یک تلفن.

اما، دوستان عزیز، اگر شما به مدت طولانی و برای مدت طولانی هر روز از چنین منابعی به موسیقی گوش دهید، شاید در یک سالن کنسرت صدای یک ارکستر سمفونیک "زنده" را تشخیص ندهید؟

و یک نکته دیگر: mp3 یک فرمت موسیقی شگفت انگیز است، فشرده، حجیم، اما هنوز با ضبط های صوتی آنالوگ متفاوت است. برخی از فرکانس ها گم شده اند، به خاطر فشردگی قطع می شوند. این تقریباً مانند نگاه کردن به «مونالیزا» داوینچی با دست‌ها و گردن‌های سایه‌دار است: شما می‌توانید چیزی را تشخیص دهید، اما چیزی گم شده است.

به نظر می رسد غر زدن یک حرفه ای موسیقی است؟ و شما با نوازندگان بزرگ صحبت می کنید... آخرین روندهای موسیقی را اینجا ببینید.

توضیح حرفه ای

ولادیمیر داشکویچ، آهنگساز، نویسنده موسیقی فیلم های "بمباراش"، "شرلوک هولمز" نیز یک اثر علمی جدی در مورد لحن موسیقی نوشت، جایی که، از جمله، گفت که میکروفون، الکترونیک، صدای مصنوعی ظاهر شده است و این باید باشد. به عنوان واقعیت در نظر گرفته شود.

بیایید حساب کنیم، اما باید توجه داشت که ساخت چنین موسیقی (الکترونیکی) بسیار آسان تر است، یعنی کیفیت آن به شدت کاهش می یابد.

در یک یادداشت خوش بینانه…

باید این درک وجود داشته باشد که موسیقی خوب (با ارزش) و موسیقی «کالاهای مصرفی» وجود دارد. ما باید یاد بگیریم که یکی را از دیگری تشخیص دهیم. سایت های اینترنتی، مدارس موسیقی، کنسرت های آموزشی، فقط کنسرت های فیلارمونیک به این امر کمک می کنند.