توماس همپسون |

توماس همپسون

خواننده آمریکایی، یکی از درخشان ترین باریتون های زمان ما. یک مجری استثنایی رپرتوار وردی، یک مفسر ظریف موسیقی آوازی مجلسی، یک تحسین کننده موسیقی نویسندگان معاصر، یک معلم - همپسون در ده ها نفر وجود دارد. توماس همپسون در مورد همه اینها و خیلی چیزهای دیگر با روزنامه نگار گرگوریو موپی صحبت می کند.

حدود یک سال پیش، EMI سی دی شما را با ضبط آریاهایی از اپرای وردی منتشر کرد. کنجکاو است که ارکستر عصر روشنگری شما را همراهی کند.

این یک یافته تجاری نیست، فقط به یاد داشته باشید که چقدر با هارنوکور خواندم! امروزه گرایش به اجرای موسیقی اپرا بدون اندیشیدن زیاد به ماهیت واقعی متن، روح واقعی آن و تکنیکی که در زمان ظهور متن وجود داشت، وجود دارد. هدف دیسک من بازگشت به صدای اصلی است، به معنای عمیقی که وردی در موسیقی خود قرار داده است. مفاهیمی در مورد سبک او وجود دارد که من آنها را به اشتراک نمی گذارم. به عنوان مثال، کلیشه "باریتون وردی". اما وردی، یک نابغه، شخصیت‌هایی با ماهیت مشخص خلق نکرد، بلکه حالت‌های روان‌شناختی را ترسیم کرد که دائماً در حال تغییر هستند: زیرا هر اپرا منشأ خاص خود را دارد و هر قهرمان داستان دارای یک شخصیت منحصر به فرد است، رنگ‌آمیزی صوتی خودش. این "باریتون وردی" کیست: پدر ژان دارک، کنت دی لونا، مونتفورت، مارکیز دی پوزا، یاگو... کدام یک از آنها؟ موضوع دیگر لگاتو است: دوره های مختلف خلاقیت، شخصیت های مختلف. وردی انواع مختلفی از لگاتو، همراه با مقدار بی پایان پیانو، پیانیسیمو، مزو فورته دارد. کنت دی لونا را در نظر بگیرید. همه ما می دانیم که این یک فرد دشوار و مشکل ساز است: و با این حال، در لحظه آریا Il balen del suo sorriso، او عاشق است، پر از اشتیاق. در این لحظه او تنهاست. و چه می خواند؟ یک سرناد تقریبا زیباتر از سرناد دون خوان Deh, vieni alla finestra. همه اینها را می گویم نه به این دلیل که وردی من بهترین از همه ممکن است، فقط می خواهم ایده خود را منتقل کنم.

رپرتوار وردی شما چیست؟

به تدریج در حال گسترش است. سال گذشته در زوریخ اولین مکبثم را خواندم. در وین در سال 2002 در یک اثر جدید از سیمون بوکانگرا شرکت کردم. اینها مراحل مهمی هستند. با کلودیو ابادو قسمت فورد را در فالستاف ضبط می کنم و نیکولاس هارنوکور آموناسرو در آیدا. خنده دار به نظر می رسد، درست است؟ هارنوکور در حال ضبط آیدا! من تحت تاثیر خواننده ای قرار نمی گیرم که زیبا، درست، دقیق بخواند. باید بر اساس شخصیت شخصیت هدایت شود. این مورد نیاز وردی است. در واقع، هیچ سوپرانوی کامل وردی، باریتون وردی کامل وجود ندارد... من از این دسته بندی های راحت و ساده خسته شده ام. «شما باید زندگی را در ما روشن کنید، روی صحنه ما انسان هستیم. ما روح داریم.» شخصیت های وردی به ما می گویند. اگر بعد از سی ثانیه از موسیقی دون کارلوس، احساس ترس نکنید، عظمت این چهره ها را احساس نکنید، پس چیزی اشتباه است. کار هنرمند این است که از خود بپرسد چرا شخصیتی که او تفسیر می‌کند به شیوه‌ای واکنش نشان می‌دهد تا بداند که زندگی آن شخصیت خارج از صحنه چگونه است.

آیا دون کارلوس را در نسخه فرانسوی ترجیح می دهید یا ایتالیایی؟

من نمی خواهم بین آنها یکی را انتخاب کنم. البته تنها اپرای وردی که همیشه باید به زبان فرانسه خوانده شود، شام سیسیلی است، زیرا ترجمه ایتالیایی آن قابل ارائه نیست. هر نت دون کارلوس توسط وردی به زبان فرانسه طراحی شده است. گفته می شود برخی از عبارات ایتالیایی معمولی هستند. نه، این یک اشتباه است. این یک عبارت فرانسوی است. دان کارلوس ایتالیایی یک اپرایی است که بازنویسی شده است: نسخه فرانسوی به درام شیلر نزدیک‌تر است، صحنه خودکار داف در نسخه ایتالیایی عالی است.

در مورد جابجایی باریتون قسمت ورتر چه می توانید بگویید؟

مراقب باشید، ماسنت این قسمت را جابجا نکرده، بلکه آن را برای ماتیا باتیستینی بازنویسی کرده است. این ورتر به گوته رمانتیک شیدایی افسرده نزدیکتر است. کسی باید اپرا را در این نسخه در ایتالیا به صحنه ببرد، این یک رویداد واقعی در جهان فرهنگ خواهد بود.

و دکتر فاوست بوسونی؟

این شاهکاری است که برای مدت طولانی فراموش شده است، اپرایی که به مشکلات اصلی وجود انسان می پردازد.

چند نقش بازی کرده اید؟

نمی دانم: در ابتدای کارم تعداد زیادی قطعات فرعی خواندم. به عنوان مثال، اولین حضور اروپایی من به عنوان ژاندارم در اپرای سینه تیرسیاس اثر پولنک انجام شد. این روزها بین جوان ها رسم نیست که از نقش های کوچک شروع کنند و بعد از کوتاهی کارشان گلایه کنند! من تا سال 2004 اولین کارها را دارم. قبلاً Onegin، Hamlet، Athanael، Amfortas را خوانده ام. من بسیار دوست دارم به اپراهایی مانند Pelléas و Mélisande و Billy Budd برگردم.

این تصور را داشتم که آهنگ‌های Wolf از کارنامه Lied شما حذف شده‌اند…

من را شگفت زده می کند که در ایتالیا کسی می تواند به این موضوع علاقه مند باشد. در هر صورت، سالگرد ولف به زودی فرا می رسد و موسیقی او آنقدر به صدا در می آید که مردم می گویند "بسه، بیایید به سراغ مالر برویم". من مالر را در ابتدای کارم خواندم، سپس او را کنار گذاشتم. اما در سال 2003 همراه با بارنبویم به آن باز خواهم گشت.

تابستان گذشته شما در سالزبورگ با یک برنامه کنسرت اصلی اجرا کردید…

شعر آمریکایی مورد توجه آهنگسازان آمریکایی و اروپایی قرار گرفت. در قلب ایده من تمایل به ارائه مجدد این آهنگ ها به عموم مردم است، به ویژه آنهایی که توسط آهنگسازان اروپایی یا آمریکایی های مقیم اروپا ساخته شده اند. من روی یک پروژه بزرگ با کتابخانه کنگره کار می کنم تا ریشه های فرهنگی آمریکا را از طریق رابطه بین شعر و موسیقی کشف کنم. ما شوبرت، وردی، برامس نداریم، اما چرخه‌های فرهنگی وجود دارد که اغلب با جریان‌های مهمی در فلسفه تلاقی می‌کنند، با مهمترین نبردها برای دموکراسی برای کشور. در ایالات متحده، به تدریج علاقه به یک سنت موسیقی که تا همین اواخر کاملاً ناشناخته بود، احیا می شود.

نظر شما درباره برنشتاین آهنگساز چیست؟

پانزده سال دیگر، لنی را بیشتر به عنوان آهنگساز به یاد می آورند تا رهبر ارکستر بزرگ.

موسیقی معاصر چطور؟

من ایده های هیجان انگیزی برای موسیقی معاصر دارم. من را بی نهایت جذب می کند، به خصوص موسیقی آمریکایی. این یک همدردی متقابل است، آن را با این واقعیت نشان می دهد که آهنگسازان زیادی برای من نوشته اند، می نویسند و خواهند نوشت. به عنوان مثال، من یک پروژه مشترک با لوسیانو بریو دارم. من فکر می کنم که نتیجه یک چرخه آهنگ با همراهی یک ارکستر خواهد بود.

آیا شما نبودید که الهام بخش بریو برای تنظیم دو سیکل مالر، فروه لیدر برای ارکستر بودید؟

این کاملا درست نیست. برخی از Lied، با همراهی پیانو توسط مالر جوان، که بریو برای ارکستر تنظیم کرد، از قبل در پیش نویس های نویسنده برای سازها وجود داشت. بریو به تازگی کار را به پایان رسانده است، بدون اینکه کوچکترین دستی به خط اصلی آوازی داشته باشد. این موسیقی را در سال 1986 زمانی که پنج آهنگ اول را خواندم لمس کردم. یک سال بعد، بریو چند قطعه دیگر را ارکستر کرد و چون قبلاً با هم رابطه مشترکی داشتیم، از من خواست که آنها را اجرا کنم.

شما در حال تدریس هستید. می گویند خوانندگان بزرگ آینده از آمریکا خواهند آمد…

من در مورد آن نشنیده ام، شاید به این دلیل که من عمدتا در اروپا تدریس می کنم! صادقانه بگویم، من علاقه ای به این ندارم که آنها از کجا آمده اند، از ایتالیا، آمریکا یا روسیه، زیرا من به وجود مدارس ملی اعتقاد ندارم، بلکه به واقعیت ها و فرهنگ های متفاوتی اعتقاد دارم که تعامل آنها به خواننده، از هر کجا که آمده باشد، اعتقاد دارم. ، ابزار لازم برای بهترین نفوذ به آنچه می خواند. هدف من یافتن تعادل بین روحیات، عاطفه و ویژگی های جسمانی دانش آموز است. البته نمی توان وردی را مانند واگنر خواند و کولا پورتر را مانند هوگو ولف. بنابراین، لازم است محدودیت‌ها و سایه‌های هر زبانی که در آن می‌خوانید، ویژگی‌های فرهنگ شخصیت‌هایی که به آنها نزدیک می‌شوید، بدانید تا بتوانید احساساتی را که آهنگساز به زبان مادری خود منتقل می‌کند، رمزگشایی کنید. به عنوان مثال، چایکوفسکی بسیار بیشتر از وردی به جستجوی یک لحظه زیبای موسیقایی می پردازد، که برعکس، علاقه اش بر توصیف شخصیت متمرکز است، بر بیان دراماتیک، که برای آن، شاید، آماده است که زیبایی آن را قربانی کند. عبارت. چرا این تفاوت به وجود می آید؟ یکی از دلایل این زبان است: مشخص است که زبان روسی بسیار پرطرفدارتر است.

کار شما در ایتالیا؟

اولین اجرای من در ایتالیا در سال 1986 بود که در تریست شاخ جادوی پسر مالر را خواندم. سپس یک سال بعد در اجرای کنسرت La bohème در رم به رهبری برنشتاین شرکت کرد. هرگز فراموشش نخواهم کرد. سال گذشته در اوراتوریو مندلسون الیجا در فلورانس آواز خواندم.

در مورد اپرا چطور؟

شرکت در اجراهای اپرا ارائه نمی شود. ایتالیا باید خود را با ریتم هایی که کل جهان در آن کار می کند وفق دهد. در ایتالیا، اسامی روی پوسترها در آخرین لحظه مشخص می‌شود، و علاوه بر این که شاید هزینه‌های زیادی داشته باشم، می‌دانم در سال 2005 کجا و در چه چیزی بخوانم. در مورد حضور من در یکی از اجراهای افتتاحیه فصل های آینده در حال انجام است.

مصاحبه با تی همپسون منتشر شده در مجله آمادئوس (2001) انتشار و ترجمه از ایتالیایی توسط ایرینا سوروکینا